Update!! van 4 maanden ;)

Halloooo vriendjes en vriendinnetjes!!

Tot mijn schaamte is het nog niet echt gelukt om vaker updates te schrijven, mijn excuses daarvoor! Ter verdediging kan ik wel aanbrengen dat twee maanden geleden mijn laptop werd gestolen, dus dat ik niet meer echt de mogelijkheid om veel te schrijven, maar goed…inmiddels heb ik een nieuwe laptop aangeschaft, en gaat het laatste gedeelte van de reis beginnen! Ik zal jullie allemaal vast waarschuwen, dit verhaal gaat een tijdje kosten om te lezen, want ik ga proberen om 8 maanden in bericht te typen haha…Dus als je geen tijd en/of zin hebt om te lezen dan is deze blog niet voor jou/jullie :P

Om maar even te beginnen bij het begin, mijn laatste bericht was begin Januari dit jaar…op dat moment was ik nog volop aan het werk in Sydney, bij het restaurant! Ik werkte bij het Collaroy Beach Hotel (www.collaroybeachhotel.com.au), een bedrijf met verschillende onderdelen, zo was er een restaurant, een gokgedeelte, een koffiebar op het strand en in het weekend was het een nachtclub! Hier heb ik letterlijk in elk gedeelte gewerkt, op zondag in de spoelkeuken (afwassen voor $30 per uur, briljant), op vrijdag en zaterdagavond in de club, en doordeweeks in de koffiebar of de TAB (gokhal). Wel leuk om verschillende baantjes binnen 1 baan te hebben eigenlijk, maakt het allemaal toch net wat leuker! In Januari heb ik dus vooral veel gewerkt, en vrij weinig gedaan anders dan hardlopen, werken en af en toe een borreltje! Eind Januari was het Australia day, een soort Australische Koninginnedag zeg maar, erg gezellig! Ik ben met 4 vrienden naar Big Day Out gegaan; een gigantisch festival met veel grote artiesten (o.a. Kanye West, Nero, Florence and the Machine enz), erg leuk/duur/warm/pijnlijk de volgende dag ;) Dan Februari, dit werd een bijzondere maand; ik heb een hele maand NIET gedronken!! BOOM!!! Jaja, samen met twee vrienden zijn we aan deze uitdaging begonnen als voorbereiding op tough mudder 2012, Dane en Rhys deden ook mee, Dane sneuvelde al na de derde dag, maar Rhys heeft trouw meegedaan tot het eind! Verder wederom hetzelfde verhaal, veel werken, veel hardlopen, proberen wat geld opzij te zetten en eind februari ben ik ook aan het masterplan begonnen; de VERRASSING! (P.s. Was een leuk initiatief dat niet drinken/stappen, maar twas maar een eenmalig experiment haha :D )

Zoals velen van jullie weten werd mijn lieve moedertje namelijk 60 jaar oud, en aangezien het altijd een opgave is om tot een cadeau te komen, én ma altijd alleen maar wil dat we er allemaal bij zijn én dat ze altijd ‘zo geniet’ als we met zijn allen thuis zijn en samen eten…kwam het idee in me op om te proberen aanwezig te zijn op haar 60ste verjaardag! Dit idee voorgelegd aan mijn liefhebbende broer en zuster, en daar vond ik gelukkig gelijk een enthousiast front en een welkome financiele bijdrage van beiden. Ook via dit medium dus nogmaals, Jackelien en Martijn; Bedankt voor jullie hulp, zonder jullie was het nooit gelukt!! Ik krijg vaak alleen zelf de credits omdat ik degene was die de reis maakte e.d. maar zonder hun hulp had het hele plan nooit vorm gekregen! Maar om dus eerlijk te zijn stond voor mij de hele maand Maart in het teken van 2 dingen; Tough Mudder (21 km door de modder rennen) en Ma’s verjaardag! De Tough mudder organisatie en voorbereiding nam redelijk veel van mijn tijd in, omdat ik de organisatie van het hotel, de huurauto’s, de registratie voor de race en financien voor mijn rekening had genomen. Geld krijgen van iedereen bleek de grootste horde ;) En daarnaast renden we gemiddeld 45-50 km per week…en dat dan naast een 45-urige werkweek, en de nodige avondjes stappen (ik moest natuurlijk een maand inhalen), dan vliegt de tijd! ;) Dit is ook 1 van de redenen dat ik niet zoveel schreef hoor, ik deed vrij veel van hetzelfde, dus vrij weinig bijzonders…natuurlijk heb je af en toe je weekendjes dat je uitstapjes had, of dat we richting de Blue Mountains gingen, of vissen e.d. maar verder was het gewoon alsof je thuis woont met als uitzondering dat het altijd lekker weer is ;) Dane had ondertussen besloten om ook mee te komen naar Nederland omdat ik een gigantisch goedkoop returnticket had gevonden (lang leve de slechte euro :D)…hij was nog nooit in Europa geweest, dus vond het wel een mooie mogelijkheid!

Eind maart was het dan eindelijk zover, tijd om de langverwachte race te rennen, en aansluitend richting Europa te vertrekken! We zijn in totaal met een groep van 9 man naar Melbourne vertrokken. Dane, Angus (collega) en ik zijn twee dagen eerder vertrokken zodat we nog even de cultuur van Melbourne in konden snuiven (lees als; Een extra avond op stap voordat we moesten zweten). Die avond zijn we met zijn drieën naar een hostel gegaan omdat we nog niet in het Hotel terecht konden, lekker op stap geweest en de volgende dag richting het hotel vertrokken! Moet zeggen dat ik echt van Melbourne genoten heb hoor, echt een erg sfeervolle stad vergeleken met Sydney en de andere steden in Australie…Toen was het eindelijk zaterdag, en tijd om het kaf van het koren te scheiden! TOUGH MUDDER! Wat een missie was dat zeg, pffff 21 kilometer rennen met 25 militaire objecten die we moesten overwinnen…echt su-per zwaar, maar wat gaaf om te doen zeg! Google het maar eens, of kijk wat filmpjes op facebook, echt gaaf! Het gaat ook vooral om het kameraadschap, en alle opbrengsten gaan naar het goede doel. Maar goed, de harde training wierp zijn vruchten af, en we hebben het in 2 uur en 20 minuten voltooid! En ow ow ow ow MODDER, overal. Bah, wat een modderig zooitje, op den duur zakte je broek bijna van je kont omdat hij zo zwaar was van de modder, het volgende moment was je modder er net bijna af, moest je weer door een meer heenzwemmen…was je net zeiknat, mocht je weer over hooibalen heenklimmen of over stormmuren…afijn, het was een ervaring, en anders dan de niet-drinken-ervaring zou ik deze zo weer doen :D

Na de race een bijpassende viering met een aantal alcoholische versnaperingen gehad (je kreeg zodra je finish passeerde gratis een schoon shirt en een biertje uitgedeeld haha). Een biertje smaakte nog nooit zo lekker :D Na 3 gezellige dagen in Melbourne zijn Dane en ik samen vertrokken naar Guangzhou in China, want we hadden onze vlucht zo geboekt dat we nog een nacht op stap konden in Guangzhou voordat we door naar Amsterdam zouden vliegen. Het is echt een wonder dat we uiteindelijk aangekomen zijn trouwens hoor, want we kregen het voor elkaar om letterlijk elke vlucht bijna te missen pffff…Woensdagavond waren we met alle jongens nog een laatste keer op stap geweest (Tja, tis toch de laatste avond heh?? ;) ) dus het was tegen 4 uur ’s ochtends dat we uiteindelijk pas thuis waren, dit kwam natuurlijk allemaal door het slechte openbaar vervoer, had niks te maken met ons stapgedrag ;) Maar goed, we waren gelukkig wel zo slim geweest om een wake-up call te regelen van het hotel…Dus Dane en ik om 6 uur sochtends lekker fris uit bed om rond kwart voor 7 richting het vliegveld te vertrekken, maar we hadden een beetje buiten de ochtendspits om gerekend…werd uiteindelijk erg krap, maar met een half uurtje speling haalden we het net  gelukkig konden we in het vliegtuig lekker uitslapen! Na een fijn slaapje en een verschrikkelijke low-budget vlucht uiteindelijk dus in Guangzhou aangekomen, wij onze bagage verzameld, 24-uurs visa geregeld, en rondgevraagd voor het hotel wat door de vliegmaatschappij betaald zou worden…nou eerst werden we naar een 5-sterrenhotel precies naast het vliegveld gestuurd, wij blij natuurlijk…maar helaas, het mocht niet zo zijn. Na een half uur wachten komt er een vrouwtje naar ons toe ‘Sorry, maar alle kamers in dit hotel zijn toch al geboekt, dus we moeten jullie verplaatsen’ Afijn, wij zijn de moeilijkste niet, dus weer een uur later komen we eindelijk in ons stulpje aan; Niet geweldig (laten we het daar maar op houden ;) ) maar goed…wij snel onze tassen gedropt want al deze vertraging had ons zeker 2 uur van onze EBT (effectieve-bier-tijd) gekost! Uiteindelijk de conciërge van het hotel betaald om ons naar een club te brengen, want we konden geen taxi meer krijgen in de buurt van het hotel…1 van de vreemdste avonden uit gehad daar die ik ooit in mijn leven heb meegemaakt, en uiteindelijk toch weer erg vroeg in de morgen de weg terug gevonden naar het hotel! Wederom briljant geweest door te vragen om een wake-up call want we moesten om half 8 op het vliegveld zijn! Nou 6 uur ging netjes de telefoon, dus ik nam met een relatief vrolijke grom de telefoon op en riep ‘Yeah yeah yeah, we’re awake!’ en mikte de telefoon weer terug op de ontvanger…dacht ik.

De telefoon lag er dus niet goed op bleek later, want om 7 uur stond er een chinees in onze kamer die ons duidelijk maakte dat de bus (die ons en andere transfers naar het vliegveld zou brengen) op ons aan het wachten was. Nou wij dus halsoverkop weg uit het hotel, snel naar het vliegveld (wederom aan de late kant) met een hoop boze blikken van onze medereizigers haha…Afijn, je kon op dat moment veel van ons zeggen, maar niet dat we niet voorbereid waren op de volgende lange reis! Beiden hadden we 3 slaappillen op zak, en hadden we zo’n 6 uur effectieve slaap gehad in de laatste twee dagen, dus kom maar op met die slaapvlucht! Nou wilde alleen het geval, dat we toch niet echt voorbereid waren, want we wisten niet dat we eerst een vlucht Guangzhou-Beijing hadden…Maar goed, het moest maar! Wij er dus in Beijing uit, en checken de tijd op onze telefoon, 11 uur! Keurig, wij checken wanneer onze vlucht vertrekt; kwart over 1. Ideaal, want we zijn al ingecheckt, hebben de boardingpassen al, dus volop tijd over voor een bammetje, koffie en wat internetgebruik om het thuisfront (Jackelien en Martijn) op de hoogte te houden van de vorderingen! Dusja, Dane en ik maken het ons redelijk comfortabel, starten zelfs een film op de laptop, tot het moment dat Dane ineens naar de toilet gaat, en ineens terug komt sprinten (want we zaten al in de buurt van onze Gate) en schreeuwt: ‘We gaan NU weg!!’ Wat wil het geval, er was een uur tijdverschil tussen Guangzhou en Beijing haha…dus ipv bijna 2,5 uur wat wij dachten hadden we maar krap 1,5 uur in t echie! :D De deur van het vliegtuig was al dicht, dus na een tijdje konden we er pas in, geluk bij een ongeluk was dat er geen tijd meer was voor een check-in dus dat we onze zitplaatsen zelf mochten kiezen haha…dus uiteindelijk kregen wij prachtige plaatsen bij de nooduitgang met gigantisch veel beenruimte!! :D Eind goed al goed, na een filmpje te hebben gekeken, wat te hebben gegeten, hebben we allebei onze slaappillen naar binnen gewerkt en heb ik niks anders meer meegemaakt tot we wakker werden gemaakt voor de landing!

Eenmaal uit het vliegtuig, stond Jackelien me op te wachten, om snel een videootje te schieten wat gebruikt kon worden voor de verjaardag! Waarin ik ma vertelde dat ik het heel jammer vond dat ik er niet bij kon zijn, maar dat ik er volgend jaar toch ECHT bij zou zijn! Hierna zijn Dane en ik direct richting Joyce en Lian vertrokken in Amsterdam, twee meiden die Dane en ik allebei kennen uit Peru. En omdat het inmiddels vrijdagavond was (door de verschillende tijdzones en dergelijke), en omdat wij heerlijk geslapen hadden, toen maar besloten om Amsterdam op stelten te zetten ;) Volgende dag lekker uitgeslapen in een normaal bed, en zo rond 1 uur smiddags bijna een uur met Ma geskyped (terwijl zij nog steeds dacht dat ik in Australie was), en omdat Dane ook af en toe voor de camera kwam, en de meiden en Dane op de achtergrond in het engels aan het ratelen waren, had ze geen enkele hoop meer dat ik nog op zou dagen! Perfect voor de verrassing natuurlijk :D Nadat ik vorig jaar voor Oma’s 100ste verjaardag naar huis was gekomen, waren er al een aantal mensen geweest die zichzelf en ma (af)gevraagd hadden ‘Of hij misschien toch weer niet ineens aanwezig zou zijn’…Maar alle hoop was met dit skypegesprek toch wel de grond in geboord, al was ma al erg verheugd met het belletje alleen…dus achteraf was die verrassing misschien toch een beetje te veel van het goede of niet?? ;)

Maar goed, na Dane alles uitgelegd te hebben over de prachtige heerlijke Nederlandse snackcultuur (ben serieus naar een snackbar gegaan en heb voor 25 euro aan snacks gehaald, man! wat mis ik die dingen altijd als ik in andere landen ben), en een DOUCHE!!! zijn we op de trein gestapt naar Rotterdam, en daar direct op de bus omdat we het anders niet gingen redden om op tijd in de Wok van Zeeland te zijn…Vanuit Rotterdam al contact gezocht met Sjaak (ook jij bedankt maat, je staat altijd voor me klaar!!) , die ons in Bruinisse van de bus oppikte zodat we niet gespot zouden kunnen worden en ons nog even meenam naar de lokale kroeg! Hier gebleven totdat Jack het groen licht gaf om richting huis te gaan, snel onze tassen gedropt in mijn eigen vertrouwde kamertje, heerlijk geknuffeld met onze vriendelijk Flooredier-hond, en daarna richting de wok van zeeland vertrokken op de fiets! Hier was iedereen van de familie inmiddels aangekomen, en zat al aan tafel, en zodra wij binnenkwamen werd er begonnen met het uitpakken van de cadeaus…Dit nam wat tijd in beslag, waarin Dane en ik op de gang aan het wachten waren op het teken, maar uiteindelijk kwam ma aan bij wat ‘mijn’ cadeau was wat Jackelien in elkaar had gezet, een mandje met verschillende verrassingen (Australische noten, Australische wijn, een fotoboekje en Australische chocolade) en als laatste de laptop met het filmpje van het vliegveld…Ma vond de cadeaus al geweldig, en bleef maar opscheppen over het feit dat ze wel zeker een uur met me geskyped had, en dat ik beloofd had dat ik er volgend jaar bij zou zijn…ze kon alleen het filmpje niet goed verstaan vanwege al het geluid, en op dit moment zwaaide Jackelien ons naar binnen en zei ze ‘Maakt niet uit mam, hij kan het je zelf vertellen’…de rest bestaat uit een hoop tranen bij veel verschillende personen aan de tafel, een hele hoop omhelsingen en een ontelbare hoeveelheid kussen! Om eerlijk te zijn schieten nu zelfs bij de mij de tranen in mijn ogen 

Maar goed, al met al…extreem goed gelukt! Iedereen bedankt voor de medewerking! Na een heerlijke avond met de familie ging bij Dane het lichtje al vrij snel uit na het eten, en heb ik het zelf nog iets langer volgehouden, maar daarna was het echt tijd voor heeeel veeel slaap! :D Na dit hele avontuur, en een gezellig paasweekend zijn Dane en ik richting Londen vertrokken voor een soort van reünie van onze gezamelijke reisvrienden uit Zuid-Amerika en daarna van Londen naar Rome gevlogen om uiteindelijk weer terug te komen in Nederland…daarna nog een aantal dagen thuis te hebben, en uiteindelijk eind april weer richting Australie te vliegen!

Nou zoals gezegd…een gigantische update, ik ben nu bij eind april...Ik ga in de komende dagen (beloofd!!) de rest updaten tot aan nu…ik heb een heleboel gereisd, gezien, gedaan en een tipje van de sluier; IK WERK OP DE KERMIS!!!

Mensen, ik weet dat ik jullie allemaal verwaarloosd heb, maar verwaarloos mij aub niet…reageren is niet verboden, ik lees en geniet altijd van jullie berichtjes en updates! Verder hoop ik dat het met iedereen goed gaat, Wilmar en Eveline van harte gefeliciteerd nog met jullie huwelijk, jammer dat ik het moest missen!! Hetzelfde geldt voor Jan-Willem en Timna en Barry en Angela, ik hoop dat jullie allemaal (een) fantastische dag(en) beleefd hebben!

Tot de volgende update in enkele dagen!!

Handjes en voetjes; de GROETJES!

Bart