Kkkkoud maar mooi!

Hallooo!!!

Wij zijn weer in peru!! Na een bliksembezoekje aan Chili (Neem een zak met dollars mee als je gaat!) wat redelijk prijzig was vergeleken met Bolivia en Peru, zijn we nu in weer in Tacna, Peru vanuit waar we de komende 3 weken de laatste dingen gaan doen. We hebben de afgelopen dagen nogal wat busreizen gedaan hoor! Eerst van Cochabamba (plaats van het laatste bericht) een 10 uur durende nachtbus genomen naar Sucre. Dit is wel een heel mooi stadje hoor, niet erg groot, maar alle gebouwen zijn wit, en dat geeft het een gaaf uiterlijk. Het trouwens ook de officiele hoofdstad van Bolivia, en daar zijn ze ook nogal trots op haha, op elk gebouw hangt bijna wel een vlag wat je dat verteld.

Trouwens, ook erg fijn: wij hadden onze kleren in Cochabamba naar de wasserij gebracht... Wat denk je? Zijn we ineens bij het ophalen eerst 2 kledingstukken kwijt (Shirtje van Thes, boliviaanse broek van Bart)! Pff... Gelukkig hebben we allemaal oude kleding meegebracht maar toch heb we wel zo strak ingepakt dat ik gewoon ELK kledingstuk nodig hebben! Past nou eenmaal niet zoveel in een backpack als je ook een slaapzak al mee moet nemen (Kwam later wel van pas, dus niet voor niks meegenomen! Geduld: Lezen jullie nog!) Bij het ophalen zei de man al ´kom vanavond maar terug soms brengen ze de verkeerde spullen nog wel eens terug´. Dus wij netjes savonds terug gegaan. Vraagt die man ineens ´wat kost het dan verekenen we het wel´. Nou wij eens even berekenen het zou ongeveer op 30 euro uitkomen waarschijnlijk. Want de broek was goedkoop want van hier, maar Thessa`s truitje is Europese makelij! Maar ja dat is 300 bolivianos! En dat is voor de gemiddelde Boliviaan bijna een maandsalaris!! Dus ja daar konden we moeilijk mee aankomen en dat konden we ook niet over ons hart verkrijgen. We hebben het hem wel verteld dat dat de echte prijs toch de duur voor ze is. Zegt die man ineens ´ja kijk anders maar even rond, misschien vind je iets anders wat je past!!!!! We schoten echt in de lach! Niet normaal! Zouden ze in Nederland eens moeten proberen!! Bart antwoordde nuchter: ´Zie je veel mensen die net zo groot zijn als mij´ terwijl thessa zich wanhopig probeerde te herstellen van haar lachuitbarsting, en weer heel erg boos probeerde te kijken! Uiteindelijk hebben we 100 bolivianos gevraagd en dat (na eerst tot 80 te proberen af te dingen) hebben ze schoorvoetend geaccepteerd...Thessa had eerst nog wel een rot gevoel dat we ze het geld hadden laten betalen, ´misschien was 80 toch goed geweest´ zei ze (De schat!) Echter toen we later die dag onze tas in gingen pakken, bleek dat er ook nog een vest van mij (Bart) en nog een nachtjurkje van thessa verdwenen waren. Hierna was er geen sprake meer van wroeging bij ons beide, en vinden we dat ze er erg goed vanaf gekomen zijn. We hadden namelijk geen tijd meer om naar de wasserij te gaan, omdat onze bus al geboekt was en we echt op moesten schieten. Maar lang leve de zuidamerikaanse mentaliteit haha!

In Sucre hebben we niet bijzonder veel meer gedaan dan alleen maar toerist gespeeld en rondgelopen. En lekker gegeten en gedronken natuurlijk! Leukste verrassing was, toen we `s avonds wat eten gingen zoeken, we eindigden bij Cafe Joy-ride, en zouden daar wel gaan eten, zonder op de kaart gekeken te hebben. Want het zag er goed uit, en het scheen ooit van een Nederlandse eigenaar te zijn geweest. Toen gingen we de kaart lezen, gewoon zoals het hoort was hij in het Spaans. En ineens stond er onder ´Porcion Papas Fritas´ in puur Nederlands ´ Met Satésaus asjewil´. Dus begonnen Bart`s ogen te stralen, en kwam er plotseling een licht schijnen in het donkere cafe. Want na 3 maanden zonder satésaus was de nood erg hoog! (voor iedereen die mijn (Bart) eetgewoonten niet kent, ik ben klant nr 1 bij de plaatselijke snackbar!!) Verder had het nog enkele andere gerechten, dus zijn we geeindigd met de volgende internationale gerechten; Bord friet, met 2 kroketten (vies overigens) en pindasaus (Heerlijk!!) en een kipsate, met rijst, kroepoek en frietjes. En ´Apple Pie from your dutch grandma, en Bossche Bol (Jaja, het was er echt!) als dessert. Dus dat was wel een fijn maal, zeker nadat ik pas net weer beter was en enkele dagen bijna niets anders dan Yoghurt had gegeten. Maar goed! Het kleine geluk zullen we maar zeggen!

De dag erna zijn we doorgegaan na Potosí. Dit stadje is het bekendste om de berg ´Cerro Rico´ dit betekend letterlijk ´rijke heuvel´ hoe creatief. Want deze berg bevat ontzettend veel verschillende mineralen en andere stoffen die de bevolking geld opleveren. O.a. zilver, goud, koper, brond en talloze andere stoffen worden uit de mijnen gehaald. Wij hebben de mijnen bezocht, en dat is echt geen pretje. Eerst maar even wat dingetjes gekocht voor de arbeiders zoals cocabladeren (kouwen de mijnwerkers de hele dag op omdat ze geen lunch krijgen en niet tussendoor de mijn uitgaan!!) en wat frisdrank. Je kon ook voor 10 bolivianos (1 euro) je eigen dynamietstaaf kopen. Bart twijfelde geen seconde en kocht er 1. Daar hebben we na de tour nog plezier mee gehad :) Rotjes zijn voor mietjes, neem dynamiet!!!

Maar echt ongelooflijk hoe slecht de werkomgeving voor deze mensen is. Veel mijnwerkers worden ook niet oud zeg maar, na 15 jaar in de mijnen is de gezondheid al zover afgenomen dat ze niet meer kunnen werken in de mijnen. Dit is door alle giftige gassen en stoffen die ook in de mijnen vrijkomen. Zo hangt er bijvoorbeeld overal asbest e.d. en zijn er natuurlijk ook nog de gevaren van explosies en instortingen. Maar goed, wel echt best bizar om te zien, en het was op sommige stukken ook echt eng nauw, en dan deden wij nog maar een tour. Dus hoefden we er niet 10 uur per dag te werken, best wel indrukwekkend hoor.

De dag erna zijn we vertrokken naar Uyuni. Met echt een vreselijke bus, over een nog ergere weg zijn we in 7 uur naar Uyuni gegaan, om vanaf daar de zoutvlakte- tour te gaan doen. Bij Uyuni liggen de grootste zoutvlaktes ter wereld. Na een dag van uitzoeken welk reisbureau het beste was (er zijn er hier serieus 90!!!! Die allemaal dezelfde tour aanbieden, of met kleine verschillen erin). Dusja, na wat shoppen en zoeken, en praten, eindelijk bij 1tje geboekt. Daarna de lekkerste pizza ooit gegeten bij Minuteman`s Pizza. Echt waar, AANRADER! Niet normaal! En de volgende dag moesten we ons melden bij het kantoortje, eerst naar een soort treinbegraafplaats geweest (is echt niets meer dan de naam zegt). Daarna door naar een klein plaatsje aan de rand van de zoutvlaktes, waar ze veel spullen van zout maken e.d. En dan eindelijk de zoutvlaktes, die zijn echt supergaaf. Spierwit voor zover je kan zien, en dat leidt ook echt tot hele creatieve foto`s haha, omdat alles wit is valt de diepte weg. Dus we hebben aardig ons creatieve brein laten werken, maar dat ga ik nog een keer proberen te laten zien. Verder was het ontzettend koud op deze tour, in uyuni en potosi trouwens ook, in de nacht alles onder 0. En de tweede nacht van de tour zelfs -17 in de nacht. Erg slecht voor je gezondheid ;) We zijn ook blij dat we inmiddels weer lekker in shirtjes kunnen lopen! Nouja, verder hebben we ontzettend veel andere dingen gezien (Veel meren in allerlei kleuren, Geisers, Hotsprings, Vulkaan etc) op deze tour, en ook af en toe vies eten gegeten (maar dat zijn we gewend op de tours tot nu toe haha).

Nouja, dat was eigenlijk weer wel wat we gedaan hebben. Voor de komende weken staat er ongeveer het volgende op het programma; Sandboarden, Strandhangen, Colca Canon (om de Condor te spotten) en naar de ´Poor Men´s Galapagos´ bij Nationaal park Paracas.

We houden jullie op de hoogte (gaan we proberen ;))

Liefs Bart en Thessa